M270 MLRS ("Multiple Launch Rocket System" – wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa) jest to samobieżna, polowa wyrzutnia rakiet produkcji amerykańskiej.

Historia

Prace nad MLRS podjęto w 1976, dwa lata później ustalono, że ma być podstawową wyrzutnią rakiet NATO. W maju 1980 rozpoczęto testowanie prototypów firm: Boeing Aerospace i Vought (obecnie Lockheed Martin Vought Systems Corporation). Po testach wybrano projekt firmy Vought. Od 1985 do dnia dzisiejszego jest na wyposażeniu armii Stanów Zjednoczonych, która posiada około 850 sztuk. W 1989 produkcję rozpoczęto również w Europie. Oprócz 850 MLRS w armii amerykańskiej 63 sztuk użytkuje Wielka Brytania, 150 Niemcy, 55 Francja, 24 Włochy, 22 Holandia, 48 Izrael oraz Norwegia, Grecja, Turcja, Korea Południowa, Dania i Japonia.

Opis konstrukcji

Podwozie pojazdu oparte jest o system nośny transportera M987 Fighting Vehicle System. Napędzany jest wysokoprężnym silnikiem o mocy 373 kW przy 2400 obr./min o pojemności 14 901 cm3. Z przodu pojazdu znajduje się lekko opancerzona kabina załogi, wyposażona w system obrony przed bronią ABC. Część artyleryjska pojazdu składa się z łoża górnego i kołyski (mieszczącej 2 wyrzutnie po 6 pocisków 227 mm lub 1 większą rakietę 607 mm każda). Wykorzystywane pociski rakietowe to:

M26;

M26A1;

M30;

M28A1 (z głowicą ćwiczebną);

M39 Block I;

M39 Block IA;

M39 Block II;

M39 Block IIA (zawierający 6 pod-pocisków BAT).